شروع دشمنی رئال مادرید و بارسلونا
دشمنی این دو تیم بزرگ اسپانیا از زمین فوتبال شروع نشده پس هیچ وقت هم در زمین فوتبال این درگیری تمام نمیشه. این دشمنی ریشه در جنگ، آشوب، استقلال طلبی و مسائل سیاسی داره که در کشور اسپانیا و بین حکومت مرکزی و مناطق جدایی طلب از جمله کاتالونیا وجود داره.
فهرست مطالب
اوج گیری اختلافات از سال ۱۹۳۶ و زمانی شروع شد که ژنرال فرانکو تصمیم گرفت کشور اسپانیا رو از حالت جمهوری در بیاره و تمام مناطق خود مختار از جمله کاتالونیا رو در زیر پرچم واحد اسپانیا در بیاره.
این اقدام فرانکو حدود ۳ سال زمان برد و تعداد افراد زیادی در این سال ها قربانی شدند.
جوزپ سانیول مدیر بارسلونا، از جمله مهمترین نفراتی بود که مستقیما به فوتبال مربوط میشد و جان خودش رو در جنگ از دست داد.
بعد از پیروزی ژنرال فرانکو، دیدگاه او نسبت به تمام مواردی که شامل شهر مادرید میشد کاملا مثبت و حمایتی بود و در مقابل موارد مرتبط با کاتالونیا فقط از جنبه سرکوب در نظر گرفته میشد.
با توجه به میزان سرکوب و فشار به مردم کاتالونیا، اونا تصمیم گرفتند که اعتراض و فریاد های خودشون رو به جایی منتقل کنن که جنبه قانونی داشته باشه. بهترین مکان برای دادن شعار های جدایی طلبانه زمین فوتبال و تیم بارسلونا بود.
این دشمنی ها زمانی پر رنگ تر شد که سانتیاگو برنابئو یعنی سربازی که در فتح شهر بارسلون حضور داشت به عنوان ریاست باشگاه رئال مادرید انتخاب شد.
یادآوری ماجرای سانیول و حضور یک سرباز فاتح بارسلون در ریاست باشگاه رقیب، این میدان رو بصورت کامل تبدیل به عصر جدیدی در جنگ کرد. در این جنگ، هر دو طرف مدعی این بودن که رقیب شروع کننده این نوع نبرد بوده.
هواداران بارسلونا معتقد بودن حکومت مرکزی قصد داره تا با حمایت تمام قد از رئال و کسب قهرمانی در فوتبال اینگونه قدرت خودشو به رخ تمام اسپانیا بکشه. در سوی مخالف هم هواداران رئال میگفتند که کاتالان ها چون جرات اعتراض سیاسی ندارند وارد فوتبال شدند.
لقب فراتر از یک باشگاه زمانی برای بارسلونا انتخاب شده که قسمت عمده ای از مبارزات وارد دنیای فوتبال شد و مردم کاتالان از هر طریقی سعی میکردند به باشگاه کمک کنند تا بتونه جلوی رئال و حمایت تمام قد فرانکو ایستادگی کنه.
این تلاش دو طرفه در بازی های رو در رو نتیجه تقریبا برابری داشت گاهی یک تیم بهتر و گاهی ضعیف تر میشد.
دیدگاه هواداران بارسلونا نسبت به حریف همیشه نفرت و انزجار بوده و در مقابل هواداران رئال از این نفرت لذت بردند و از اون استقبال کردند البته فقط به شرط اینکه همیشه از حریف قوی تر باشن و در شرایطی که بارسا قوی تر بوده هر کاری میتونستن کردند که این مورد رو به هم بریزن.
اوج گیری اختلافات و ماجرای دی استفانو
ژنرال فرانکو در سال ۱۹۴۲ از نشریه ورزشی مارکا حمایت مالی کرد تا این مجله بصورت کامل در حمایت از رئال و تمسخر بارسا تاسیس بشه.
یکی از بزرگترین و شاید مهمترین اختلاف های دو تیم در سال ۱۹۵۳ اتفاق افتاد. زمانی که هر دو باشگاه قصد خرید ستاره دنیای فوتبال یعنی دی استفانو رو داشتند. بارسلونا در ابتدا تونست با این بازیکن و باشگاه ریورپلاته به توافق برسه. اما در زمان عقد قرارداد در اتحادیه فوتبال اسپانیا جلوی ثبت قرارداد گرفته شد و کار به شکایت طرفین از هم کشیده شد. فدراسیون فوتبال اسپانیا حکم کرد که دی استفانو باید سال اول برای رئال مادرید بازی کنه و سپس در سال دوم میتونه لباس بارسلونا رو به تن کنه.
ریاست باشگاه بارسلونا در اعتراض به این حکم بصورت کامل عقب کشید و اعلام کرد دیگر این بازیکن را نمیخواهد و بدون تردید این بزرگترین اشتباه مجموعه بارسلونا بود. چون از همینجا بود که استارت اوج گیری دی استفانو همراه با لباس رئال مادرید شروع شد و اونا تونستن بمدت ۵ سال پیاپی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا بشن و هواداران بارسا در سال ۶ ام در پی شکست رئال در فینال اقدام به جشن و پایکوبی کردند.
در سال ۱۹۷۵ و بعد از مرگ فرانکو، فضای اجتماعی و سیاسی در اسپانیا اندکی آزاد تر شد و این امکان برای جدایی طلب ها مهیا شد که یا به کشور برگردند یا آزادی عمل بیشتری داشته باشن اما باز هم دشمنی ها در داخل و خارج از زمین فوتبال همچنان ادامه داشت.
این دشمنی ها حتی در تیم ملی اسپانیا هم وجود داشت بطوری که در سال ۱۹۸۲ که جام جهانی در اسپانیا برگزار شد هواداران ایالت باسک و کاتولانیا استقبال خاصی از مسابقات نکردند و حتی آرزوی شکست تیم ملی رو هم داشتند و سرانجام هم اسپانیا از دور مسابقات حذف شد.
در دهه نود این دشمنی ها به طرز چشمگیری کاهش پیدا کرد و شاهد مواردی بودیم که تا اون زمان اتفاق نیفتاده بود از جمله برگزاری مسابقات تیم ملی اسپانیا در نیوکمپ و یا حضور ریاست باشگاه رئال در نیوکمپ که همه این موارد کمک کرد تا اندکی فضای بین دو تیم آرام تر بشه.
در زمان حضور ژنرال فرانکو هواداران بارسلونا به شدت بر این اعتقاد بودند که با اعمال فشار فرانکو بهترین نتایج برای رئال بدست امده که در همین راستا به نتیجه عجیب و غریب ۱۱ به ۱ در الکلاسیکو اشاره دارن.
در سال های بعد هم اگر چه بازم بر همین اعتقاد بودن اما هواداران رئال هم با طرح مثال هایی از طرفداری یکجانبه داور بسود بارسا میگن.
مسی و رونالدو در الکلاسیکو
در سال ۲۰۰۰ مجددا دور جدیدی از خشم و نفرت بین دو تیم شروع شد. رئال مادرید با پرداخت حق فسخ، کاپیتان بارسلونا “لوئیز فیگو” را که نقش چشمگیری در موفقیت تیم بارسا داشت رو به خدمت بگیره.
با اضافه شدن مسی به مجموعه بارسلونا قدرت اونا خیلی افزایش پیدا کرد و تا چند سال زور اونا به رئال میچربید. اما همونطور که انتظار میرفت رئال هم آروم ننشست و بهترین های دنیا از جمله رونالدو رو به مادرید اورد.
با اوج گیری این رقابت هر دو تیم بشدت تقویت شدند و در سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۷ شاهد زیباترین جدال های بین این دو تیم و بخصوص مسی و رونالدو بودیم.
رقابت هایی که علاوه بر زیبایی و جذابیت فوتبال همواره پر از خشونت، درگیری، حاشیه و نفرت بوده. برد هر کدوم از تیم ها همون قدر اونا رو خوشحال میکرد که شکست تیم رقیب میتونست براشون ایجاد شادی کنه.
دعوت میکنم تعدادی از تصاویری که خشونت و نفرت رو بین دو تیم نشون میده رو اینجا ببینید.
پرچم هواداران بارسا مطابق با پرچم کاتالونیا و به رنگ زرد و نارنجی هست و در دقیقه های ۱۴ و۱۷ برخی بازی ها شاهد شعار های جدایی طلبانه اونا هستیم. پرچم هواداران رئال هم همچنان به رنگ سفید هست و بشدت با شعار های تیم رقیب مقابله میکنن.
در چند سال اخیر رقابت های الکلاسیکو دیگه رنگ و بوی گذشته رو ندارن چون اکثر ستاره های دنیای فوتبال از این دو تیم جدا شدند و هر دو شروع به جوون گرایی کردند. اما میشه انتظار داشت بعد از چند سال و امدن ستاره های جوون تر دوباره الکلاسیکو ها به اوج حساسیت برسه.
رئال و بارسا رقابت های زیادی با هم داشتند که شامل بازی های رسمی و غیر رسمی میشه در زیر میتونید جدول کلی نتایج بدست امده بین دو تیم رو ببینید.
در ادمه دعوت میکنم فیلمی از شروع الکلاسیکو فصل ۱۱-۲۰۱۰ را مشاهده کنید تا مروری بشه بر قدرت و اختلافات دو تیم.
